muzyka roztocza

Widz Leon




1927-2002, skrzypek.
Pochodził z Andrzejowa, potem mieszkał w Węgliskach, gdzie założył rodzinę i postawił dom, potem przeniósł się do Modliborzyc.
 
„Grał pradziad, dziad, ojciec, to wcale nie dziwne, że jestem muzykantem.” Dziad i ojciec byli też kowalami. Jak przystało na skrzypka z powołania sam zrobił sobie pierwsze skrzypce z deski z lnianymi strunami. Na początku grywał jako bębnista, a potem sekundzista z ojcem na zabawach, weselach, wieczorach, po kolędzie, w czasie pasienia, kiedy to także nauczył się trugać wierzbowe fujarki. Uczył się także od Mateusza Golca, Piotra Łagóda i Jana Flisa.
 
W czasie wojny należał do partyzantki, później imał się różnych zajęć, był m.in. palaczem i zegarmistrzem. Miał w repertuarze starodawne nuty (np. „borowiaki”). Artysta niepokorny, do końca swoich dni. Jego żona Janina była śpiewaczką.
 
Nagrody:
  • OFKIŚL w Kazimierzu - Złota Baszta 1987
  • OFKIŚL w Kazimierzu - I miejsce 1991
  • Nagroda im. Oskara Kolberga - 1988
Bibliografia:
  • Lubelskie. Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały. cz. VI. Muzyka instrumentalna, red. Agata Kusto, Lublin 2011, zapisy nutowe: oberek "Od Korczyna", s. 216; nota biograficzna, s. 96.
  • Kazimierskie Nuty. Z repertuaru XXV Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych, Kazimierz 1991, Zebrał i zredagował Jan Adamowski, Lublin 1992, s. s 63-64.

  • Taka muzyka, red. Krzysztof Butryn (wspomnienie Aliny Dudzic), Lublin 2014
Leon Widz - Podróżniak

Copyright 2012-2021 Towarzystwo dla Natury i Człowieka.  
fotografia w nagłówku: Marcin Pietrusza